بخشی از کتاب نظری به چهره های تابان شهدای کربلا

بشربن عمروبن احدوث حضرمی کندی

بشربن عمروبن احدوث حضرمی کندی از اهالی حضر موت و از قبیله کنده و از تابعین به شمار می آمد. بشر از کسانی بود که در ایامی که جنگ نبود خود را به حضرت امام حسین علیه السلام رساندند و در رکاب ایشان به شهادت رسید.

فرزند او در یکی از جنگ ها اسیر شده بود و وقتی به او خبر رسید، حضرت امام حسین علیه‌السلام به او فرمودند که بیعتم را از تو برداشتم، برای رهایی فرزندت تلاش کن. ولی او حاضر به ترک امام حسین علیه السلام نشد و گفت:« یا اباعبدالله اگر درندگان مرا بخورند از تو جدا نشوم.»

امام فرمود بیا و این جامه های برد را به پسرت محمد که همراهش بود بده تا در راه آزادی برادرش خرج کند. آنگاه پنج جامه به ارزش هزار دینار به او عطا فرمود.

...  در زیارت شهدای کربلا که از ناحیه مقدسه رسیده است از ایشان با نام «السّلامُ عَلی بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمی‌» یاد شده است.

 السّلامُ عَلی بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمی‌، شَکِّرَ اللَّهُ لَکَ قَوْلَکَ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام وَقَدْ اذِنَ لَکَ فِی الانْصرافِ: اکَلَتْنِی‌ اذَنْ السِّباعُ حَیَّاً انْ فارَقْتُکَ وَاسْأَلُ عَنْکَ الرّکَبانَ وَاخْذُلُکَ مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ لا یَکُونُ هذا ابَداً. 

سلام بر بشر بن عمر حضرمی؛ خدا به تو پاداش خیر دهد به جهت اعلام وفاداریت نسبت به امام حسین (علیه‌السلام)، آنگاه که به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتی: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در این بی‌کسی تنهایت گذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم، نه، نه، هرگز چنین نخواهد شد.