حسین عليه‌السلام شهید آگاه و رهبر نجات‌بخش، اثر آیت‌الله صافی گلپایگانی است که در پاسخ به کتاب شهید جاوید صالحی نجف‌آبادی نوشته شده است. 

بخشی از کتاب حسین علیه السلام، شهید آگاه و رهبر نجات بخش اسلام:

اﻣﺎم، ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم، و ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ

ﺗﺄﺳـﯿﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺣﻖ و ﻋﺪاﻟﺖ اﺳـﻼﻣﯽ از اﻫﺪاف ﻋﺎﻟﯿﻪ دﻋﻮت اﺳﻼم واز ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻋﻤﺪه وﻣﻬﻢ اﺟﺘﻤﺎع اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن وﻇﯿﻔﻪ دارﻧﺪ آﻧﺮا در ﺟﺒﻬﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي اﺻﻼﺣﯽ واﺳﻼﻣﯽ ﺧﻮد ﻗﺮار داده، ودر ﺗﺄﺳﯿﺲ آن ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﮐﻪ دﯾﻦ از دﻧﯿﺎ وﺳـﯿﺎﺳﺖ از روﺣﺎﻧﯿﺖ ودوﻟﺖ از دﯾﺎﻧﺖ ﺟـﺪا اﺳﺖ، و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎم ﺷـﺮﻋﯽ از ﻣﺮز ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖﻧﻈـﺎم ﻋﺮﻓﯽ ﺑﯿﺮون اﺳﺖ ﻣﻨﻄـﻖ ﺧﯿﺎﻧﺘﮑـﺎران به اﺳـﻼم وﺣﺮﺑﻪ دﺷـﻤﻨﺎن ﻗﺮآن اﺳﺖ در اﺳـﻼم دﯾﻦ از ﺳـﯿﺎﺳﺖ وﺣﮑﻮﻣﺖ واﺟﺘﻤـﺎع ﺟـﺪا ﻧﯿﺴﺖ، وﻣﺎوراء اﺳـﻼم ﻫﯿﭻ ﻗﺎنون و رژﯾﻤﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﻧﺪارد. 

ﻫﺪف اﺳـﻼم ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﺪا، وﺣﮑﻮﻣﺖ اﺣﮑﺎم ﺧﺪا در زﻣﯿﻦ واز ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن اﺳﺘﻌﺒﺎد ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ و ﺣﺰب و ﻗﺎﻧﻮن و رژﯾﻢ ﻏﯿﺮ اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ما اﯾﻦ آﯾﻪ روﺷﻨﮕﺮ اﺳﺎس و ﭘﺎﯾﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ. «ﺗﻌﺎﻟﻮا اﻟﯽ ﮐﻠﻤﮥ ﺳﻮاء ﺑﯿﻨﻨﺎ وﺑﯿﻨﮑﻢ ان ﻻﻧﻌﺒﺪ اﻟﺎ اﻟﻠﻪ وﻻﻧﺸﺮك ﺑﻪ ﺷﯿﺌﺎ وﻻﯾﺘﺨﺬ ﺑﻌﻀﻨﺎ ﺑﻌﻀﺎ ارﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ دون اﻟﻠﻪ.»

ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﯾﻘﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﯿـﺎم اﻣـﺎم ﺑﺮاي ﺗﺄﺳـﯿﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳـﻼﻣﯽ با ﻣﺴﺎﻋـﺪ ﺑﻮدن ﺷـﺮاﯾﻂ، واوﺿﺎع ﻻزم واﺟﺐ اﺳﺖ؛ واﮔﺮ ﮐﺴـﯽﺑﮕﻮﯾـﺪ ﻫـﺪف ﻗﯿـﺎم، تاﺳـﯿﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﺒﻮد ﻣﻘﺼﻮدش اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺄﺳـﯿﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳـﻼﻣﯽ در ﺷـﺄن اﻣﺎم ﻧﯿﺴﺖ، واﮔﺮ ﮐﺴـﯽ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻗﯿﺎم اﻣﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﺒﻮد ﻏﺮﺿﺶ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺪاﺧﻠﻪ در اﻣﻮر و ﻧﻈﺎرت در اﺟﺮاء اﺣﮑﺎم و ﺑﺮﻗﺮاري ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳـﻼﻣﯽ ﮐﺎر اﻣﺎم ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﻧﻔﯽ ﺳـﯿﺎﺳﺖ ﺑﺎﺻـﻄﻼح زور و ﺟﺎهﻃﻠﺒﯽ و اﺳﺘﺜﻤﺎر ﻓﺮدي یا ﺟﻤﻌﯽ اﺳﺖ.

ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﯾﻦ ﻫﻢ ﺻـﺤﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳـﯿﺎﺳﺖ از دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪا اﺳﺖ ﭘﺲ ﻣﺮد ﺧﺪا و روﺣﺎﻧﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ در اﻣﻮر ﺳﯿﺎﺳـﯽ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﮐﻨﺪ. زﯾﺮا ﻣﺮد ﺧـﺪا ﮐﺴـﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻣﻮر ﻣـﺪاﺧﻠﻪ ﻧﻤﺎﯾـﺪ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻘـﺪار ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﺣﺴﻦ ﺟﺮﯾﺎن اﻣﻮر اﻫﺘﻤﺎم ﮐﻨﺪ و اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف و ﻧﻬﯽ از ﻣﻨﮑﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ و با ﺷـﺠﺎﻋﺖ وارد ﻣﯿﺪان ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺳـﻼم و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻮد و اﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻋﯿﻦ دﯾﺎﻧﺖ اﺳﺖ و از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ اﺳﻼم اﺳﺖﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﻣﺤﻪاي در آن روا ﻧﯿﺴﺖ.

اﺳـﻼم ﺷﺎﻣـﻞ ﺗﻤـﺎم ﻣﺴﺎﺋـﻞ زﻧـﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ و ﻓﺮدي اﺳﺖ، و ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ، دﯾﻦ، ﻋﻘﯿـﺪه، وﻃﻦ، ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﻗـﺎﻧﻮن، روﺣﺎﻧﯿﺖ، ﺳـﯿﺎﺳﺖ،ﺻﻠـﺢ، ﺟﻨـﮓ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﮐﺴـﯽ ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ ﮔﻤـﺎن ﮐﻨـﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﻦ ارﺷﺎد ﻧﺸـﺪه و ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻋﺎﻟﯽ اﺳـﻼﻣﯽ را از ﻗﺮآن و ﺳﻨﺖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ و در ﮔﻤﺮاﻫﯽ و ﺿﻼﻟﺖ افتاده است.