این کتاب که از مفصل‌ترین کتاب‌ها در شرح  زیارت عاشورا است؛ در سال ۱۳۰۹ هجرى، به زبان فارسی نوشته شده و به دلیل احاطه علمى مؤلف بر فقه و اصول وحدیث و علم هیئت و ادبیات عرب و ... نکات گوناگونى و فوائد مهمى از هر علم در این کتاب آمده است. براى عظمت کتاب همین بس که همانند میرزای شیرازی در تقریظى که براى آن نوشته می‌فرماید: « کتاب شریف «شفاء الصدور» الحق کتابی است در نهایت خوبی و تمامیت و متانت و جامع بین مراتب تحقیق و تتبع، و محیط به ذکر فضایل و معارف برای اصناف و طبقات...» 

در این کتاب، چند بحث تحقیقی و بسیار با دقت و جامع آمده که به این تفصیل و استدلال متقن، مطمئناً در هیچ کتابی نخواهید خواند. و این ـ بحمد الله تعالی ـ از مختصات این کتاب است که باید غنیمت شمرد، مانند:‏

‏‏۱. بحث در این‌ که اولاد امام علی و زهرای اطهر، و نو‌ه‌ها و نتیجه‌های ایشان، چه پسری و چه دختری ـ و هرچه پایین‌تر بروند ـ آیا فرزندان حضرت رسول(ص) هستند؟! یا نه؟! و گفته‌ایم: البته فرزندان آن حضرت می‌باشند. ‏

‏‏۲. چرا نوه‌ها و نتیجه‌های دختری حضرت علی و زهرا (ع) نباید خمس بگیرند، با این‌که فرزندان پیغمبر ـ و اولاد حضرت هاشم ـ علیهم‌السلامند.‏

‏‏۳. بحث در موضوع تربت امام حسین(ع) و این‌که خوردن تقریباً به مقدار یک نخود از خاک قبر، از کجا تا کجا است؟! و این حکم ـ یعنی خوردن خاک، مختصّ و انحصاری خاک قبر مطهر اباعبدالله(ع) است.‏

‏‏۴. حکم روزه‌ی عاشورا، که گفته‌ایم: استحبابی ندارد، بلکه ـ بر حسب موارد، و نیت ـ یا مکروه است یا حرام و یا کفر. ‏

‏‏۵. بحث در این ‌که ناصبی، کیست؟! و نواصب، کدامند که محکوم به کفر و نجس‌اند.‏

‏‏۶. این‌که معاویه و کسانی نظیر او ـ در نفاق و فساد و افساد ـ جزء اصحاب رسول الله(ص) نیستند. ‏

‏‏۷. حکم لباس سیاه که گفته‌ایم: برای عزای حضرت سیدالشهدا و سایر معصومین معظم(ع) مستحب است، نه مکروه.‏

‏‏۸. شهدای عزیر طَفّ، چند نفرند؟! ‏

‏‏۹. چرا در این زیارت می‌گوییم: اللهمّ العن بنی امیّه قاطبه، با این‌که می‌دانیم در بنی ‏امیه نیز افراد شایسته ـ اگرچه بسیار کم ـ حتی از اصحاب ائمه علیهم السلام و شیعیان بااخلاص بوده و هستند؟! ‏

‏‏۱۰. ملاحظه و مقایسه‌ی دو فتوا از دو عالم بزرگ اهل تسنن ـ عبدالقادر جیلانی، و ابن حجر ـ که هر دو تن، جدّاً و بی‌تردید، دشمن شیعیانند. و فتوا و سخن هر یک ـ در مورد عزاداری، و مسائل مربوط به عاشورا ـ کاملاً در تضاد و مخالف و رودرروی هم‌اند. البته، یکی ـ یعنی فتوا و سخنان عبدالقادر جیلانی ـ بر خلاف رأی و عمل شیعیان است و دیگری ـ یعنی فتوا و نظر ابن حجر ـ صد درصد به نفع ما. و ما با استدلال قطعی‌ گفته‌ایم که این‌جا، سخن «ابن حجر»، و نه عبدالقادر، صحیح و پذیرفته می‌باشد.‏

‏‎