کبری پورعبداله استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت اعیاد شعبانیه در بیت الزهراء(علیهاالسلام) به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت:  امام حسین (علیه السلام)  سفینه النجاه ماست و ما با تمسک به سیره ایشان باید یاس و ناامیدی را از جامعه خود ریشه کن نمائیم.

وی  افزود: امام حسین (علیه السلام) با جمله هیهات من الذله و اینکه فرمودند الموت أولى من ركوب العار، والعار أهون من دخول النار، به ما درس دادند که زیر بار ذلت نرفته و امیدوار باشیم؛ زیرا نقطه مقابل ذلت و یاس، امید است. 

استاد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) در ادامه با اشاره به بخشی از بیانیه گام دوم انقلاب گفت: حضرت آقا در بخشی از  این بیانیه می فرمایند: بیش از همه چیز نخستین توصیه من امید و نگاه خوشبینانه به آینده است. بدون این کلید اساسی همه قفل ها، هیچ گامی نمی توان برداشت. ... در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانید.این نخستین و ریشه ای ترین جهاد شماست. رویش های انقلاب بسی فراتر از ریزش هاست  و دست ودل های امین و خدمتگزار به مراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و کیسه دوختگان است.

وی افزود: پس این یعنی وضع و شرایط خوب است. و ما براساس وظیفه جهادی که حضرت آقا فرمودند باید نهال امید را در زندگی  فردی و اجتماعی خود پرورش دهیم.

پورعبداله در ادامه با اشاره به اینکه در ابعاد زندگی فردی آموزه های دینی فراوانی داریم که همه ما را به سمت رجا واثق هدایت می کنند، بیان کرد: این آموزه ها متعدد هستند از جمله صدقه دادن، نماز خواندن خصوصا اول وقت، رعایت تقوای الهی، و درخواست حاجت و دعا کردن به درگاه الهی.

وی با بیان نقش صدقه در افزایش امید به آینده اظهار داشت: صدقه دادن غیر از اینکه در ماه شعبان یکی از بهترین رفتارهاست یک رفتارکلی برای همه ماه هاست و باعث زیاد شدن دارایی افراد می شود. وقتی خود فرد و دیگران به صدقه دادن مقید شوند و روند زندگی آنها به این سمت سوق پیدا کند، بیشتر به پرداخت عادت پیدا می کنند تا دریافت کردن و نتیجه آن ایجاد حس مثبتی است که در درون فرد شکل می گیرد که می تواند دست دهنده داشته باشد تا دست گیرنده. همین که فرد هر صبح صدقه می دهد حس ثروت مندی به او دست خواهد داد که ان شاءالله در آینده هم ثروت مند تر خواهد شد و این ایجاد امید است.

استاد حوزه در ادامه با بیان دومین راهکار افزایش امید گفت: نماز خواندن خودش یک راه یافتن  به درگاه ربوبی است. یک ترقی معنوی در تمام اوقات ثلاثه شبانه روز است. ما باید به خودمان بگوئیم تا نماز داریم چیزی کم نداریم. و برای اینکه نهال امید را در خودمان تقویت کنیم به چیز دیگری نیاز نداریم.

وی افزود: در توضیحات بزرگان هست که بین صبح تا ظهر هراتفاقی که پیش آید در نماز ظهر جبران می شود و همینکه فرد در جایگاه نماز قرار گیرد خداوند بنده را در بر می گیرد و گناهان او پاک می شود. این جزء آموزه های دینی ما در بعد فردی است که به شدت به ما امید می دهد و دل ما را گرم می کند و به زندگی ما رونق معنوی می دهد و نهال امید برای ما شکل می گیرد.

عضو هیات علمی دانشگاه ضمن توضیح جایگاه اختصاصی طلاب در ایجاد امید در افراد گفت: ما احتیاج داریم خداوند متعال نقص ها و ضعف های زندگی ما را برطرف نماید که ما به این می گوئیم حاجت. طلاب که به منابع قوی علمی دسترسی دارند باید راه های ماثور برای رفع نیازمندی های مردم را از منابع اهل بیت علیهم السلام استخراج نمائید تا هم خودشان استفاده کرده و هم به دیگران  هم ارائه دهند.

پورعبداله افزود: مردم اگر بدانند یک راهی پیدا کرده اند که نیازهای زندگیشان اعم از مالی ، اخلاقی و ... را برطرف می نماید، خیلی خوشحال می شوند، انرژی می گیرند و نهال امید در آنها ایجاد می شود.

عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در ادامه با بیان یکی از مهمترین آموزه های فردی و اجتماعی تقویت نهال امید اظهار داشت:

راه حل کلان و بزرگی که در تقویت نهال امید دو روی فردی و اجتماعی دارد، امر به معروف و نهی از منکر است. زیرا اثرات فراوانی از جمله جلوگیری از مرگ های ناگهانی، افزایش رزق و روزی، عدم تسلط بدخواهان بر فرد و ... را دارد که این اثرات باعث ایجاد امید در زندگی فردی و اجتماعی می شود.

وی در ادامه تاکید کرد: امر به معروف و نهی از منکر امید بخش است. اگر امر به معروف نکنیم باید احساس خطر بکنیم و همه افراد باید در سطح خودشان امر به معروف و نهی از منکر بکنند.

استاد سطح عالی حوزه ضمن اشاره به جایگاه دعا در افزایش امید ابراز کرد:

یکی از کارهایی که در هر پست و مقامی باشیم، چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی،  وظیفه ماست، دعا کردن است. عمده فعالیت های ما باید خواستن از خدا باشد. دعا رد نمی شود دعا اجابت می شود اما اجابتها متفاوت است

 وی در پایان خاطر نشان کرد:  ما باید از خدا استمداد بجوئیم زیرا کار را خدا انجام می دهد. ما امر به معروف می کنیم اینها انجام وظیفه ماست، اما کار نهایی و نقطه اثابت را خدا انجام می دهد. باید دعای جمعی و مستمر داشته باشیم که هم نیاز فردی و هم نیاز جمعی ما را برطرف می کند. و اینها از امور مهم در افزایش امید و مبارزه با یاس می باشند.